Gisteravond kwam het er eindelijk van. De moodboard die een vriendin begin dit jaar was gestart heeft ze af kunnen maken. Ik zat er bij, schoof hier en daar wat materiaal naar haar toe, maar vond het vooral erg leuk om te zien hoe ze bezig was.
Toen ze klaar was mocht ik horen wat ze in haar moodboard had gelegd. Dat zijn voor mij kostbare momenten. Even een kijkje mogen nemen in iemands ziel. Te horen waarom een tekst een bepaalde betekenis heeft, waarom iets op een bepaalde manier in beeld gebracht is.
Dat gebeurt ook tijdens een workshop. Dan valt het stil, en gaan mensen gefocussed aan het werk. Soms blokkeren ze, en mogen ze even op weg geholpen worden. Bijna altijd zijn er momenten van kwetsbaarheid, van delen en als gevolg daarvan herkenning en erkenning bij elkaar.
Het is zo mooi om te zien hoe iets simpels gescheurde afbeeldingen uit een tijdschrift, een geschreven tekst, een bepaalde kleur of voorwerp iets teweeg brengt bij mensen. Met dat je dingen verbeeld creeer je iets visueels voor jezelf. Iets om je herinneren aan een proces die je hebt doorgemaakt, een belofte die je hebt gekregen, of een droom die je najaagt.
Ik daag je uit om eens aan de slag te gaan. Zonder oordeel over mooi of niet mooi, intuitief, vrij en ongedwongen. En als je daar een beetje hulp bij nodig hebt, dan nodig ik je uit om een keer langs te komen. In je eentje of met een groepje. Dat wordt dan samen genieten en groeien!